เจอผี เพราะไปเยี่ยมเพื่อน

เจอผี เราเจอเองที่ร.พ.แถวที่พิษณุโลกค่ะ ที่ลานจอดรถของร.พ.ด้านหลังจะวนๆขึ้นไปเหมือนกันกับที่จอดในห้าง ซึ่งวันนั้นก็ได้ไปเยี่ยมเพื่อนที่ร.พ. ที่จอดด้าน

หน้าของร.พ.จอดได้ไม่กี่คัน เหมือนกับเค้าได้บังคับให้จอดด้านหลังหมดตอนไปก็เป็นช่วงเย็นยังสว่างอยู่ ก็วนขึ้นไปจอดชั้นบนก็เพราะชั้นล่างนั้นเต็มหมด ได้ที่

จอดตรงกลางของชั้นทางลงที่จอดรถมีบันไดเล็กๆที่ตรงกลาง แล้วก็มีลิฟท์อยู่ทางขวาสุดทางด้านล่างมียามนั่งอยู่ แล้วเป็นโซนมอเตอร์ไซค์เรานั่งอยู่กับ

เพื่อนในห้องนานอยู่เหมือนกันที่อยู่เป็นเพื่อนเค้าเพราะเค้าไม่มีใครมาเฝ้าก็เลยได้กลับมืดหน่อย ในตอนที่กลับไม่ดึกเท่าไหร่ ก็ประมาณ 5 ทุ่มเกือบๆเที่ยงคืน

เราก็เดินไปที่จอดรถในทางด้านหลังแล้วก็แอบเหวอนิดหน่อย ก็เพราะไฟที่จอดรถเปิดแค่ชั้น 1 กับ 2 ทางด้านบนก็มืดสนิท ซึ่งไม่เปิดไฟเลย แล้วยามไม่ได้นั่ง

อยู่ด้านล่างเหมือนเดิมแล้วที่สำคัญก็คือดันจำไม่ได้ว่าจอดรถไว้ชั้นไหน แล้วรถเราไม่มีปุ่มไฟไซเรนเพื่อที่จะเรียกรถด้วย ใจก็คิดว่าขึ้นลิฟท์ไปดีกว่า เพราะบันได

ตรงกลาง ขึ้นไปก็ไม่ได้มีไฟ มองอะไรไม่เห็นอยู่ดี เอาเป็นว่าขึ้นลิฟท์แล้วพอเปิดประตูลิฟท์มา ก็อาศัยไฟจากลิฟท์มองหารถตัวเองเอา ลิฟท์อยู่ทางด้านขวา

รถอยู่กลางๆก็คงน่าจะพอมองเห็น รถเราก็สีเทาเข้มค่ะเราก็เริ่มจากชั้น 3 เพราะชั้นสองนั้นไม่จอดไว้แน่ๆ แต่พอลิฟท์เปิดมา ค่อยชะโงกหน้าออกไปด้วยใจที่

ระทึก มืดมาก มองก็ไม่เห็นอัลไล ไฟที่ลิฟท์สาดถึงคือหนึ่ง ช่วงบล็อคจอดรถ เห็นรถ2คันแรก และที่เหลือก็มืดสนิทสรุปก็คือต้องใช้วิธีการเปิดลิฟท์ให้ค้างไว้

เพื่อเดินหารถอีกทีนั่นแหละค่ะ แต่ใจก็คิดว่าไม่น่าใช่ชั้นสามแหล่ะ เพราะตอนขับจำได้ว่าวนไปเยอะอยู่นะ สติไม่มีเลยตอนขับ ก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ทีนี้เข้า

ลิฟท์ไป ก็ตั้งใจเริ่มใหม่ที่ชั้นสี่ พอถึง กว่าลิฟท์จะเปิดนี่ช้ามากๆ ทั้งๆที่เมื่อกี้ปกติค่ะ เราก็ก้าวขาออกไป ก็ยังไม่ทันกดปุ่มที่ทำให้ลิฟท์ค้างไว้หรืออะไร ก็คือลอง

โผล่ไปก่อนหยั่งเชิงในแบบระแวงๆก็พอเราก้าวขาออกไป มือเราก็ยังคาอยู่ที่ลิฟท์นะคะ ก็คือกดค้างไว้ไม่ให้ปิด ภาพที่ลิฟท์ส่องให้เห็นในระยะที่บอกไปก็คือ มี

เงาคนกลุ่มหนึ่งวิ่งกรูกันก็เข้ามาหาเราค่ะ ในช่วงเข้ามาใกล้ๆก็ได้เห็นใบหน้าชัดค่ะ ตาเค้าเป็นสีแดงก่ำ หน้าตาถทึงก็เหมือนโกรธแค้นกันมากในสัญชาตญาณก็รู้

เลยว่านี่ไม่ใช่คน กรูมาหาอย่างเร็วๆแล้วพอจะถึงตัวเราก็ได้หายวับไป ขาเขอสั่นก้าวไม่ออกจะกลับเข้าลิฟท์ก็ไม่ได้ จะวิ่งไปข้างหน้าก็คงไม่ไหว จะร้องกรี๊ดอะไร

ก็ไม่มีค่ะ ได้แต่หลับตาปี๋ พอสติกลับมาอีกทีหนึ่งก็คือรีบเข้าลิฟท์แล้วกดลงรัวๆ เปิดมาอีกทีชั้นล่าง แต่ก็กว่าจะถึงเหมือนจะขาดใจ สรุปคืนนั้นก็นอนค้างที่

ร.พ.กับเพื่อนๆ เพื่อนถามอะไรก็ไม่ตอบ เช้ามาให้พ่อมาเอารถให้ ไม่กล้าแม้แต่จะไปอีกแล้วในตอนกลางวัน ในทุกวันนี้ชั้นบนของลานจอดรถร.พ.นั้นก็ยังไม่เปิด

ไฟนะคะ ก็ไม่รู้จะประหยัดหาพระแสงของ้าวอะไร…

ปีศาจสยอง โครงกระดูกยักษ์

ปีศาจสยอง Gashadokuro คือ ชื่อเรียกของปีศาจชนิดหนึ่ง เป็นตำนานเล่าขานในประเทศญี่ปุ่น มีรูปลักษณ์ภายนอกเป็นโครงกระดูกสีขาวโพลน ร่างกายของมันนั้นมีขนาดใหญ่โตมโหฬาร จนถึงขนาดที่ว่าสร้างความหวาดกลัวและสะพรึงให้แก่ผู้ที่พบเห็นจนแทบก้าวขาไม่ออกเลยทีเดียว

โดยโครงกระดูกปีศาจประเภทนี้มีชื่อเรียกอีกชื่อหนึ่งว่า Odokuro จะออกอาละวาดในยามค่ำคืน ก่อนคุณจะเห็นตัวมันผู้คนจะได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวของกระดูก ดังก๊อบแก๊บก๊อบ บางครั้งมันก็เป็นเสียงที่ก้องอยู่ในโสตประสาท ถ้าคุณมัวแต่รีรอไม่นานมันจะปรากฏรูปโฉมให้คุณเห็น

เป็นปีศาจที่มีความสูงมากกว่า 27 เมตร โดยลักษณะนิสัยของมันเป็นปีศาจที่มีความเหี้ยมอำมหิต และมีความโหดร้ายมากชอบหลอกล่อ มนุษย์เพื่อกินเป็นอาหาร ด้วยหลายวิธีการด้วยกัน เช่น กัดหัวกินสดๆ ถลกหนัง เพื่อดื่มเลือดแล้วกินเนื้อหนัง ถลกอวัยวะภายในมากินอย่างเอร็ดอร่อยแบบสดๆ

เมื่อเหยื่อผู้โชคร้ายเหลือแต่กระดูกแล้ว มันจะนำกระดูกของเหยื่อมาเติมเต็มกระดูกในตัวมัน เพื่อให้มีความแข็งแกร่งและขยายใหญ่ขึ้น แต่วิธีในการกินสุดโปรดของมันคือกัดหัวมนุษย์อย่างรุนแรงปล่อยให้เลือดเป็นสายพุ่งออกมาราวกับน้ำตกแล้วจึงยกซดเลือดนั้นกินอย่างหิวกระหาย…

โศกนาฎกรรม ดิสนีย์แลนด์

โศกนาฎกรรม ดิสนีย์แลนด์ ในปี 2016 เจ้าหน้าที่พบศพพนักงานของสวนสนุกในเครื่องเล่นบ้านผีสิง ถึงแม้ว่าสาเหตุของการจะไม่ได้มีอะไรไปมากกว่าไฟฟ้าลัดวงจร เหตุการณ์นี้ก็อาจจะทำให้เครื่องเล่นหรือบ้านผีสิงน่ากลัวขึ้นไปอีกในระดับ ระดับ หนึ่ง เพื่อนๆ เคยไปเล่นบ้านผีสิงที่ดิสนีย์แลนด์ปารีสมาแล้วหรือยัง ถ้ายัง ต้องลองห้ามพลาด ?

…

อีแร้งกินศพ นักโทษที่ถูกประหาร วัดพลับพลาชัย

อีแร้งกินศพ นักโทษที่ถูกประหาร วัดพลับพลาชัย ย่านป้อมปรามศัตรูพ่าย มีวัดวัดหนึ่ง ชื่อวัดพลับพลาชัย ตั้งอยู่หลังวัดเทพศิรินทร์ ภายในมีโรงเรียนที่อยู่ในบริเวณวัด แต่เดิมวัดพลับพลาชัย มีชื่อเรียกว่าวัดโคก หรือวัดโคกอีแร้ง เดิมวัดนี้เป็นที่ประหารนักโทษ เหมือนกับวัดสระเกศ ศพที่ประหารจะถูกส่งออกมาด้านหลังวัดสระเกศ บริเวณนั้นจึงถูกเรียกว่าประตูผี พอประหารเสร็จ

บางครั้งทางวัดก็จะปล่อยให้อีแร้งมากินศพที่ถูกประหาร บริเวณนั้นจึงมีอีแร้งชุกชุม ชาวบ้านจึงเรียกติดปากว่าวัดโคกอีแร้ง ต่อมาบ้านเมืองเจริญขึ้นมีการสร้างถนน ไม่ก็ขุดถนนแถวหน้าวัดพลับพลาชัย เพื่อซ่อมแซ่ม แต่เมื่อขุดลงไปทีไร ก็เจอแต่โครงกระดูกอยู่ใต้ดินเต็มไปหมดทุกครา

ในสมัยรัชกาลที่ 6 ตั้งกองเสือป่ารักษาดินแดนขึ้น ได้มีการซ้อมรบ พระองค์ได้มาพลับพลาเสือป่าขึ้นที่นั้น ที่วัดโคกอีแร้ง เวลาต่อมาวัดจึงเปลี่ยนชื่อใหม่เป็นวัดพลับพลาชัย เรื่องราวสยองขวัญของวิญญาณคนตายที่วัดนี้ ก็มีเล่าขานกันอยู่เนืองๆ ทั้งทั่วบริเวณวัดและในโรงเรียนพลับพลาชัยด้วย เคยมีเด็กนักเรียนพบเจอสิ่งแปลกอยู่บ่อยครั้ง จนมาถึงยุคนี้ เรื่องราวในอดีตก็ค่อยๆเลือนหาย ไปพร้อมกับกิตติศักดิ์ความเฮี้ยนที่เคยมีก็ไม่ค่อยได้เห็นมีอีกแล้ว…

ตำนานถ้ำลั่นทม

ตำนานถ้ำลั่นทม เป็นเรื่องราวสุดสยองขวัญ อาถรรพ์ “ถ้ำลั่นทม” จ.กาญจนบุรี ที่เฮี้ยนหนักเป็นศพไปนับหลายสิบชีวิต จากคำบอกเล่าของหน่อยกู้ภัยที่เคยนำศพขึ้นมาจากใต้น้ำ พอได้เห็นศพก็ทำเอาขนลุกหนักมาก เรื่องราวนี้เคยออกอากาศในรายการเรื่องจริงผ่านจอมาแล้ว ที่นำเสนอเรื่องราวอาถรรพ์ ของ “ถ้ำลั่นทม” เพราะหน่วยกู้ภัยเล่าว่าเมื่อดำน้ำลงไปกู้ศพ ได้เคยพบเห็นผู้ชายแก่ๆผมยาวแหงนหน้ามองขึ้นมา และนั่งอยู่ใกล้ศพหน้าตาเรียบเฉย ทำเอาขุนลุกหวาดกลัวไปตามกัน

โดยเจ้าของแพ (เป็นบริการเช่าแพท่องเที่ยว) บริเวณแถวนั้นได้เล่าว่า….ที่แห่งนี้แรงมากมีถ้ำใต้น้ำชื่อ “ถ้ำลั่นทม” มีคนมาเสียชีวิตที่นี่หลายราย เป็นที่อยู่ของ “พญานาคราช” ไม่มีใครกล้ามาแถวนี้ แพที่มาจอดตรงนี้แขกที่มาเที่ยวจะเจออาถรรพ์ทุกราย ซึ่งตรงกับที่ทีมงานกู้ภัยที่ได้เจอมาแล้ว จึงไม่มีใครกล้ามาผูกแพพักแถวนี้

ใครที่หลับก็จะฝันว่ามีเด็กหลายคนมาวิ่งเล่นบนแพ ทำให้ไม่ได้หลับได้นอนกันทั้งคืน ถ้าจะให้พบศพจะต้องจุดธูป 16 ดอกขอขมา ตอนที่พบศพจะมีน้ำวนอยู่ตรงที่พบตลอดเวลา น้ำที่ตรงนั้นวนจะแรงมาก วึ่งเรื่องเล่าความอาถรรพ์ ตามคำร่ำลือเกี่ยวกับสถานที่ลึกลับแห่งนี้ เมื่อลึกลงไปใต้ผืนน้ำ มีเงื่อนงำบางอย่างซ่อนอยู่ เพราะอะไรเป็นสาเหตุที่หลายคนต้องมาสังเวยชีวิตจมสู่ใต้พื้นบาดาลแห่งนี้

หลักจากทีมนักประดาน้ำทำการค้นหาผู้สูญหาย บริเวณจุดเกิดเหตุอยู่ไม่ไกลจากแพนักท่องเที่ยวและลึกลงไปจากผืนน้ำ อาจเป็นที่ตั้งของถ้ำลั่นทม เชื่อกันว่าเป็นถ้ำโบราณถูกฝังอยู่ใต้น้ำ ซึ่งประธานชมรมกู้ภัยทางน้ำภาค 7 ได้เล่าว่า มีเรื่องเล่ามาก่อนว่า….ทหารลงไปดำน้ำ เจอพระพุทธรูปองค์ใหญ่ มีบาตรพระอยู่ถึง 10 บาตร อยู่เบื้องล่าง และเมื่อดำน้ำไปค้นหาร่างผู้ที่สูญหาย ลึกลงไปประมาณ 45 เมตร จะพบร่างนอนคว่ำหน้าอยู่กับก้อนหิน ระหว่างที่พยายามนำร่างขึ้นมาก็เห็นคนคนหนึ่งมองหน้า ซึ่งเป็นคนแก่สายตาเรียบเฉย ตนคิดว่าเป็นเงาอะไรบางอย่าง แต่เมื่อมองอีกครั้งก็เห็นเหมือนเดิมว่ายังมองอยู่ และอยู่ใกล้กับศพ

แต่ไม่มีใครบอกได้ว่า ถ้ำลั่นทมมีพิกัดอยู่ที่แห่งใด จึงเป็นเรื่องยากที่จะสามารถมองเห็นถ้ำลั่นทม และเมื่อลึกลงไปก็จะไม่สามารถมองเห็นได้ชัด ทางชาวบ้านเล่าอีกว่า ถ้ำลั่นทมมีเรื่องเล่า มีผัวเมียคู่หนึ่ง พ่อแม่ไม่ให้แต่งงานด้วยกัน จึงได้หนีไปอยู่ในถ้ำ แต่เมื่อผู้ชายมีแฟนใหม่ ผู้หญิงเลยผูกคอตายที่ในถ้ำ ร้องโหยหวนทุกข์ระทม ซึ่งก็ยังเป็นแค่เพียงคำบอกเล่าต่อๆ กันมา

แต่อย่างไรก็ตาม ทีมนักประดาน้ำทำการพิสูจน์ลงไปใต้น้ำ แต่ก็เป็นไปด้วยความยากลำบากอันตราย ทำให้ต้องยุติการพิสูจน์ เบื้องต้นยังไม่เจอสิ่งลี้ลับ และเป็นที่พิศวงว่าต้นน้ำแห่งนี้มี “ถ้ำลั่นทม” ที่มีเรื่องราวความอาถรรพ์อยู่จริงหรือไม่ ?! ซึ่งก็เป็นความเชื่อส่วนบุคคล โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน…

มานานังกัล อสูรกาย คล้ายกับแวมไพร์

มานานังกัล อสูรกาย คืออสูรกายที่คล้ายแวมไพร์ซึ่งเป็นตำนานพื้นบ้านของชาวฟิลิปปินส์ ที่มีลักษณะเป็นผู้หญิงที่มีรูปร่างหน้าตาสวยงาม แต่มีปีกคล้ายกับค้างคาวขนาดใหญ่อยู่ด้านหลังเพื่อใช้สำหรับบินโฉบดูดเลือดเหยื่อ แถมเธอยังมีความสามารถในการถอดร่างตัวเองให้เหลือเพียงแค่ครึ่งบนอีกด้วย ซึ่งนอกจากจะดูดเลือดมนุษย์แล้ว เธอก็ยังชอบที่จะล่าเอาตัวอ่อนหรือทารกในครรภ์ผู้หญิงที่กำลังตั้งท้องอยู่ด้วยนั่นเอง…

ตำนาน ลา ยอโรนา

ตำนาน ลา ยอโรนา เป็นปีศาจสาวในตำนานพื้นบ้านของชาวเม็กซิกันที่มีฉายาว่า “หญิงสาวร่ำไห้” ซึ่งเธอคือผู้หญิงที่กระโดดน้ำฆ่าตัวตายหลังจากที่ทิ้งลูกๆ ของเธอลงในแม่น้ำเพื่อที่จะแก้แค้นสามีของเธอที่ทิ้งเธอไปหาผู้หญิงที่สาวกว่า นั่นจึงทำให้วิญญาณของเธอก็ยังคงร้องไห้อยู่ทุกคืน (โอ้ ลูกๆ ของข้า) พ่อแม่ชาวเม็กซิกันจะใช้ตำนานเรื่องนี้คอยเตือนเหล่าเด็กๆ ไม่ให้ออกมาเล่นนอกบ้านตอนกลางคืน เพราะไม่อย่างนั้น จะถูกเธอลักพาตัวไปทิ้งในแม่น้ำที่ไหลเชี่ยวนั่นเอง…